طبیعت بهاری منطقه شمشک و دیزین / تصاویر
طبیعت بهاری منطقه شمشک و دیزین
طبیعت بهاری منطقه شمشک و دیزین / تصاویر
شمشک یکی از شهرهای بخش رودبارقصران شهرستان شمیرانات استان تهران است. وزیران عضو کمیسیون سیاسی و دفاعی دولت بنا به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد ماده (۱۳) قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری -مصوب ۱۳۶۲ – در آبان ماه سال ۱۳۹۱ تصویب کردند: روستاها، مزارع و مکانهای سفیدستان، شمشک بالا، شمشک پایین، دربندسر، درود و جیرود از توابع دهستان رودبار قصران بخش رودبار قصران شهرستان شمیرانات با یکدیگر ادغام و از این پس به عنوان شهر شمشک شناخته میشود.
در میان ییلاقهای توریستی رودبار قصران تنها شهری است که در هر یک از فصلهای سال به روی انبوه دل خستگان شهر آغوش بازگشوده است. بهار دلانگیز سرمست، تابستان خرم و با نشاط، پائیز دلفریب و پر خاطره، و زمستانی سفید برای مشتاقان اسکی. پیست اسکی شمشک و پیست اسکی دربندسر در این شهر قرار دارند. پیست اسکی بینالمللی دیزین نیز در نزدیکی شهر شمشک در منطقهٔ دیزین شهرستان کرج قرار دارد.
مردم شهر شمشک به زبان تاتی صحبت میکنند.
رسوبات زغالدار ایران با نام گروه زغالدار شمشک و نای بند (سازندهای شمشک و نای بند) از دیدگاه زمانی از تریاس بالایی آغاز و تا ژوراسیک میانی ادامه دارد. محدودهٔ گسترش این رسوبات، شمال و مرکز و غرب ایران را دربر میگیرد.
حوضههای زغالی ایران در دو بخش بزرگ زمینشناسی ایران یعنی البرز و ایران مرکزی گسترش دارند. این حوضههای زغالی، اغلب در محیطهای زمین ساختیِ فعال و عمومأ ناودیسی تشکیل شدهاند. سنگهای دربرگیرندهٔ زغال سنگهای این حوضهها، کنگلومرا، ماسه سنگ، شیل، سیلت و ماسه سنگ آهکی است. زغال سنگهای البرز عمومأ در سازند شمشک و زغال سنگهای ایران مرکزی عمومأ در سازند نای بند با سن تریاس فوقانی تا ژوراسیک زیرین تشکیل شدهاند. رسوبات زغالدار حوضهٔ البرز، اغلب از نوع تخریبی هستند و رسوبات حوضه ایران مرکزی بیشتر تحت تأثیر رسوبات دریایی قرار گرفتهاند. ویژگیِ عمومی زغال سنگهای این حوضهها آن است که این زغال سنگها اغلب از نوع گازدار، گازدار چرب تا چرب هستند. این زغال سنگها از نظر تجاری اغلب از نوع کُک شو و کمتر از نوعِ حرارتی هستند.
براساس سوابق موجود با تأسیس وزارت صناعت وفلاحت درسال ۱۳۰۹ و آغاز احداث کارخانجات قند سازی و سیمان و ذوب فلزات، موضوع اکتشاف و گشایش معادن زغال سنگ برای تأمین مواد اولیه و انرژی این صنایع مطرح و فعالیتهای معدنی برای تولید زغال سنگ در سال ۱۳۱۳ با گشایش معادن زغال سنگ شمشک و گاجره و لالون و الیکا در دامنهٔ جنوبی البرز و معادن چشمه گل در استان خراسان و هجدک در کرمان آغاز و در سال ۱۳۱۶ همزمان با عقد قرارداد کارخانه ذوب آهن کرج با کنسرسیوم دماگ/کروپ آلمان، اکتشافات جدید به منظور تأمین ۲۵۰ هزار تن زغال سنگ مورد نیاز این پروژه آغاز گردیده است. به علت وقوع جنگ جهانی دوم این فعالیتها به نتیجه نرسید لذا تولید زغال سنگ در کشور در سال ۱۳۱۶، فقط در حدود سالیانه ۱۳۳ هزار تن انجام شد.
تحقیق و اکتشاف سیستماتیک بر روی منابع زغال سنگ ایران از سال ۱۳۴۵ و به منظور تأمین نیاز کارخانه ذوب آهن اصفهان و پیش بینی تهیه زغال سنگ برای فازهای بعدی توسعهٔ این کارخانه آغاز شد. وسعت نواحی زغال خیز ایران حدود یکصد هزار کیلومتر مربع است. میزان ذخایر زغال سنگ این نواحی در ۶۵۰ میلیون تن ذخیرهٔ قطعی و ۱۲۰۰ میلیون تن ذخیرهٔ احتمالی زغال سنگ کک شو و حدود ۳۰۰۰ میلیون تن ذخیرهٔ احتمالی زغالسنگ حرارتی برآورد شده است. معادن زغال سنگ شمشک سبب اشتغال ساکنین شمشک و محلههای مجاور نظیر میگون، جیرود و دربندسر در این معادن گردید، همچنین مهاجرت حدود ۴۰۰ خانواده ترک به شهر شمشک را در پی داشت؛ که دولت برای سکونت این مهاجرین بخشی از زمینهای محلی را برای احداث مسکن مهاجرین از اهالی خریداری نمود.