مرز متفاوت بین ثروت و فقر در کیپ تاون

مرز متفاوت بین ثروت و فقر در کیپ تاون

دوران آپارتاید آفریقای جنوبی بیش از ۲۰ سال است که پایان یافته ، ولی در بین سیاه ها و سفید ها تنش های قابل لمسی همچنان وجود دارد . پله ی پایین جامعه در کیپ تاون را اکثراً سیاهان تشکیل داده اند و نابرابری ، فقط و بیکاری شدیدی در چنین شرایط برای آنها وجود دارد .

زمانی که از بالا به این مرزبندی نگاه میکنید تازه این به طور واضح تری آشکار می شود ، و این همان کاری است که عکاس آمریکایی جانی میلر که اکنون در کیپ تاون زندگی می کند، در مجموعه عکسی به نام «صحنه های نابرابر» انجام داده است.

عکاسی با درون drone به مردم کمک می کند که چشم انداز جدیدی به نقاط آشنای خود پیدا کنند. میلر معتقد است: یکی از توانایی های شگفت انگیز مردم این است که فکر می کنند با دیدن چندباره ی یک موقعیت از چشم اندازهای مختلف موفق به شناخت آن شده اند و پس از مدتی نیز این مسئله تبدیل به یک روتین و الگو می شود. اما زمانی که شما پرواز می کنید تمام این ذهنیت به یکباره عوض می شود.

او ادامه می دهد: با این کار می خواستم در احساس خودم و سایر شهروندان ممتاز کیپ تاون خلل ایجاد کنم.

مرز متفاوت بین ثروت و فقر در کیپ تاون

بنابراین میلر با درون خود از برخی از محلات کیپ تاون مانند «ماسیفومه له له» (اجتماعی شامل ۳۸۰۰۰ نفر که بیشتر آنها در کلبه هایی با سقف حلبی زندگی می کنند) که بیشترین تضاد در آنها وجود دارد، عکس های هوایی گرفته است. دقیقا کنار این منطقه ی فقیرنشین، دریاچه ی میشل قرار دارد که یک محله ی مجلل حومه ای است و قیمت املاک آن به میلیون ها دلار می رسد.

میلر این اختلاف طبقاتی فاحش در بافت شهری کیپ تاون را بسیار ناامید کننده می داند. او ادامه می دهد: در برخی موقعیت ها، اینجا مانند یک جهنم شهری است. در این محلات فقیرنشین مسائل مختلفی از قبیل بیماری، جرم و جنایت، بیکاری، عصبانیت و ناامیدی وجود دارد و این تنها مختص به یک محله ی خاص نیست، چرا که این شرایط در محلات زیادی وجود دارد. در حقیقت در برخی موقعیت ها، کمی آن طرف تر (درب کناری) انواعی از لذت های زندگی مرفه مانند اتومبیل، اینترنت، استخر و همچنین دسترسی به ثروت، شغل و امید وجود دارد.

برخی از این محلات فوق ثروتمند حتی از نظر فیزیکی نیز از این حلبی آبادها جدا شده اند، این جدایی برخی اوقات با حصارهای الکتریکی و در مواقع دیگر با تالاب ایجاد شده است. در حقیقت بیشتر این جوامع با ایده ی تفکیکی در پس ذهن طراحی شده و بقیه نیز کمابیش به شکل ارگانیک رشد کرده اند.

میلر در ادامه عنوان می کند که این مشکل محدود به کیپ تاون نیست و صحنه های متضاد مشابه را می توان در سایر شهرهای آفریقای جنوبی مانند دوربان و ژوهانسبورگ نیز مشاهده نمود.